شورای شهر یکی از مهم ترین انواع نهادهای مردمی است که به همراه ارگان اجرایی شهری (شهرداری ها) عهده دار مدیریت امور شهر میباشند. شورای شهر عبارت است از جایگاهی که اعضای آن با رای مردم انتخاب می شوند و وظیفه انتخاب شهردار، تصویب مصوبات و قوانین شهری و همچنین نظارت بر نحوه اجرای آنها را به عهده دارد. عدم اطلاع شهروندان از عملکرد شورای شهر فریدونکنار، نبود بسترهای لازم جهت مشارکت شهروندان فریدونکناری، سیاسی شدن شورای شهر، میزان سواد اعضای شورای اسلامی شهر و عدم آموزش های لازم به آنها، عدم تخصص کافی، عدم مشورت پذیری، مصوبات #غیرقانونی، عَلَنی نبودن جلسات و عدم اطلاع رسانی به مردم و رسانه برای حضور در جلسات شورای شهر، عدم گزارش عملکرد به شهروندان و . . . از جمله مواردی است که تقریبا در تمامی ادوار در شورای شهر فریدونکنار بصورت واضح و بخصوص در شورای پنجم مشهود و قابل لمس است. بنظر میرسد قانونگذار وجود شورای اسلامی شهر را برای ایجاد زمینه های رفاه و آسایش، کاهش و کاستن از بروکراسی اداری، تسهیل امور مردم بویژه شهرداری ها برای خدمات دهی بیشتر و بهتر پایه گذاری کرده است اما واقعاً در تمامی ادوار گذشته شورا در فریدونکنار و بخصوص در دوره پنجم چقدر این قانونگذار محلی موفق عمل کرده است؟ آیا #رفاه شهروندان فریدونکناری از اولویتهای شورای شهر بوده و به آن توجه شده؟ آیا شورای شهر برای شهروندان خدمات عمرانی و اجتماعی و غیره مناسبی ارائه داده یا منابع شهری را با بیتدبیری و عدم مدیریت صحیح از بین برده است؟ آنچه در مقدمهی فوق بطور کلی نمایان است فاصله گرفتن شورای شهر فریدونکنار از #قانون و #شهروندان را نشان میدهد. #شعار یا #برنامه؟ مساله این است! عمران، رفاه، عدالت، توسعه، امنیت، آزادی و ... شعارهاییست که این روزها به هر ایرانی بگویید بلافاصله در جوابش میگوید:《گوشمان از این حرفها پر است، خدمت به مردم سیری چند؟ هر شخصی انتخاب بشود به فکر خودش و اطرافیان خود است، موضوعی که این روزها در اذهان عمومی منطقه نسبت به یک عضوی از شورای شهر فریدونکنار در دوره پنجم به علت پیشرفت و جهش اقتصادی زیاد و غیرمنطقی بعد از ورود به شورای شهر فریدونکنار بسیار زیاد مطرح میشود. این موضوعات قطعا در مشارکت عمومی، امید اجتماعی، هنجارها و ناهنجاری های جامعه ما تاثیرگذار است. مسئله تبعیض در جوامع بسیار حائز اهمیت است. تبعیض موضوعی است که پویایی شهروندان در فعالیت های مدنی و اجتماعی ضعیف میکند و یا گاها از بین میبرد و از نظر نگارنده یکی از عوامل اصلی عدم توسعه شهری فریدونکنار وجود تبعیض بسیار بسیار زیاد بین شهروندان است که از سوی مسئولان و مدیران شهری نسبت به شهروندان انجام میشود. شهروندانی که این روزها ناامیدی و جمله #ولهکن ورد زبانشان شده و برای مسائل شهری و حقوق شهروندی خود ارزشی قائل نمیشوند و یکی از دلایل آن همان تبعیض اجتماعی است، آسیبهای اجتماعی بالا، پرخاشگری، رعایت نکردن #حقوق_شهروندی، اهمیت ندادن به نیروهای #بومی و جوان، ارزش قائل نشدن برای افتخارات و زحمتکشان شهرمان فریدونکنار، استفاده نکردن از ظرفیتهای بالقوه شهروندان در اکثر زمینهها فرهنگی، ورزشی، اجتماعی، علمی و مهندسی و همه ی این عوامل از مواردیست که این روزها فریدونکنار و مردمانشان را کمبرخوردارترین شهر مازندران معرفی کرده است. خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمیدهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند! اما به آنچه میتوان امیدوار بود آگاهی لازم در امورات مختلف، مطالبه درست، پیگیری در چارچوب قانون و مداوم، شفافیت در امورات مختلف، پاسخگویی صریح به مردم و حذف تبعیضها در تمامی زمینهها و ایجاد تغییرات مناسب و انتخاب صحیح و بدور از تعصب و نسبت و رفاقت و فامیلیت و بر اساس تخصص، کارآمدی، جسارت، شهامت خدمت واقعی است. قطعا با مشورت پذیری و استفاده از ظرفیت های مختلف فریدونکنار،برنامه ریزی صحیح و نه صرفا فقط شعار، مدیریت صحیح شهری، ایجاد بسترهای مناسب اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، عمرانی و استفاده مناسب از نعمات فراوان خدادادی که در طبیعت و محیطزیست شهر فریدونکنار نظیر (دریا، ماهی، برنج، تالاب بینالمللی و پرندگان مهاجر و درنا و...) و تبدیل ظرفیت های های بالقوه به بالفعل و برندسازی داشتههایمان میتوان به ایدهآلهای ممکن دست یافت. اگر در این چند سال نتوانستیم از داشتههایمان بصورت مناسب استفاده کنیم و نهایت بهره را از آنها ببریم قطعا دلیل آن #مدیریت_شهری ضعیف، انتخاب و انتصاب مدیران ناکارآمد در شهر فریدونکنار، عدم اتحاد و هنراهی و همدلی و... می باشد امید که بتوانیم در آینده و در انتخاب هایمان روحیه جوانی، روحیه پرسشگری و مطالبه گری همراه با شایستگی و ارائه برنامه را ترجیح دهیم و برای داشتن شهری آباد، همراه با توسعه همه جانبه تلاش کنیم. نویسنده:قربانعلی خبازکناری