فریدونکنار، در بارانداز آسیب های اجتماعی/مسئولین در خواب زمستانی
🔹آسیب های اجتماعی به نوعی با نام فریدونکنار عجین شده است،شهری مرکزی در استان مازندران که ولنگاری ها موجب شده شهری توریستی تبدیل به شهری با آسیب بالا و توسعه کم قلمداد شود.
🔹چرایی این موضوع بر میگردد به متولیان فرهنگی این شهر، شهری که میتواند شادی آفرین باشد اما شهری افسرده و زخم خورده است، شهری که میتواند جذاب باشد، شهری خموش و تاریک است، نهایت فکر مسئولین فرهنگی این شهر هیچگاه شادی آفرینی نبوده و عملا هزینه های فرهنگی در بوق و سر و صدا و باند و بلندگو و بنر در مراسمات خاص خودشان خلاصه شده است و هیچگاه هزینه های این برنامه های کم اثر در اجتماع شفاف سازی نشده همان ها که شعار شفافیت میدهند!
🔹همان برنامه های روتین ملی، مذهبی که تکرار مکررات و بدون هیچ ایده شادی آفرینی همچنان فقط یک گستره فکری را شامل شده و یک طبقه از جامعه در این شهر دیده و دخالت داده میشود و نگاه های فرهنگی کاملا سلیقه ای است.
🔹فریدونکنار به مثابه ایران سالهاست از دودستگی رنج میبرد، از اینکه عده ای فقط حق تصمیم گیری و حرف زدن دارند، عده ای که در ستاد های جنابشان نقش پررنگی داشته اند.
🔹هیچگاه خرد جمعی در این شهر نبوده و اگر بوده فکرهای شبیه بهم احترام گذاشته شده است نه فکر متفاوت جوان امروزی که درد را در وسط میدان میفهمد و نه در رویاها و ایدئولوژی های سیاسی اصولگرا و اصلاح طلب!
🔹بگذارید همه مشارکت کنند،همه نظر دهند،همه حرف بزنند،شهر برای عده ای خاص نیست، شهر برای همه ظرفیت های فکری جا دارد،همه را برای یکدست کردن بسیج نکنید،بگذارید آن ها هم بتوانند در این شهر برنامه بگیرند و همه بودجه ها را برای خودتان نخواهید!
یکشنبه، ۷ اسفند ۱۴۰۱.
خبر : امیرعلی توراندازکناری